Bakır Taç

[ZengalDarkskull]

Coronet;

  O günün bütün yorgunluğu iyiden iyiye kendini hissettirirken başarılmış işlerin tadı Rivol'ün damağında yumuşak bir bal gibi eriyordu..

 Şu anda kapıda Alois'in o çok telaş yaptığı, Ryle'nin acele edip durmaktan bahsettiği o işlerin son basamağı kalmış, Rivol az evvel esaretten kurtardığı adamlara Delosar'ın hanında veda etmiş, şimdi Crespo ile Copper Coronet'in kapısında kısa bir sohbete dalmışlardı.. Crimmor'lu şövalye merak ettiği şeyleri sormaktaydı Rivol'e..

 " - Kim bu adamlar Rivol, onları ne kadar tanıyorsun ?" dedi.
  Aasimar cevap verirken alışkanlık haline getirdiği Drogarien kültürünün simgesi birkaç sihirli sözcük fısıldadı ve gülümseyerek konuşmaya başladı.
 "Uzaklardan tanıdığım Alois, burada tanıştığımsa Ryle." dedi.

 Amn'in Athkatla'sında Ryle adındaki genç adam grupta sessizliği ve sinsiliği ile kendini gösteriyor, bunu henüz tam tarzını ve bağlı bulunduğu öğretileri çözümleyememiş olduğum Alois izliyor, o da oyun içinde güçlü yumrukları ile bize yardım sağlıyor.. Ancak henüz anlaşılmamış bir nokta var, tek başıma düşünmek zorunda kaldığım ve aslında çok karmaşık bir mesele.. "Murann"

 Bu, belki bir süre sonra Faerun'un başına dert açacak bir yer.. İçerisinde ne yaptığı bilinmeyen "Selune" inananları ve adı bilinmeyen saldırıların başımıza açabileceği sıkıntıları yaşamaktayız..
 Saldırılar son bulduğunda savaş bitecek mi ? sanmıyorum ve inandığım bir şey daha var Lathander'in Halris yoluyla bana gösterdikleri.. O etheral yolculuk sanki bana kuzeye değil güneye gidiyormuşum gibi geldi.. Aslında gitmem gereken yere yani..

 Bunu bir kumar olarak görüyorum, masaya oturan herkes oynamak zorunda ve kayıp ya çok derin olacak ya da hepsi kar kalacak..
 
 Alois; Uzaklardan gelmiş, daha evvel kısa bir tanışmamın olduğu ve Keşiş yolunu seçmiş genç bir adam.
Sessizliği kimi zaman şaşırtılacak derecede bozulabiliyor ve ara sıra meraklı olduğu konulara yönelimi ilgimi çekiyor.
 Alois'le yanyana başardığımız işler ciddi derece önem arz ediyor. Onlar bu işi ne için yapıyorlar bilemem ancak ben Işığın kudreti ve ezeliyeti için yapıyorum burası bir gerçek..

 Ryle'nin inançlı bir adam olmadığını gözlerinden okuyorum ama Crespo onun iyi bir Lathander izleyeni olucağını çok inanarak söyledi.. Fakat amaçları benim yolumda bir önem taşımıyor yeter ki yoluma gölge düşürmesin.. Onun sık sık acele etmemizi söylemesi ve benim kiminle, nereye acele ettiğimi bilmemem benim açımdan kaldırılabilir şeyler değil.

 Işık; çoğunun anlayamadığı şey.. Bizimse hayat gayemiz..
Bunun için benimlesiniz, bizi Lathander bir araya getirdi, bunun değerini iyi kavramalılar..
 Derken hava kararmak üzereydi ve herşey daha da güzel olmaktaydı..
Rivol; Gürültülerin dışarı taştığı, kupa tokuşmalarının birbirine karıştığı bir yeri  kapı aralığından izlerken bile ağır zırhlarının içinde kendine güçlükle hakim olabildi çünkü hava delicesine bir eğlence kokuyordu..
 Bal Likörleri, Cüce öldüren şarapların elden ele servis edildiği, bekletilmiş ork kanlarının maşrapalarla masalara sunulduğu oturacak hiç yer olmayan ama girenin ayakta kalmadığı Copper Coronet'ti burası.. Burada en sıcak sayılabilecek yuvalar bile öksüz kalırdı..
 İçerden uğultu, küfür, müzik ter, alkol bulutu dışarıya çıkıyordu.. Rivol izlediklerine inanamamıştı..

 Rivol Drogar

 

[Alois]

Hayranlıkla okudum "Rivol" Anlatımın benı çok etkiledi.Teşşekürederim.
Bizi Lathanderın bir araya getirmesinde şüpheciyim o senin düşüncen.
Gölgeleri yıkmanda Işığa açmanda En önde ben olacağım Lord Rivol.
Bağlılığın umarım daha çok artar Lathandere!


Saygılar.

[ZengalDarkskull]

  Yazımı beğenmene sevindim, siz Coronet'te iken Crespo ile lafladık.. Kendisi kardeşinin kimlerle ve ne sebepten yanyana olduğunu merak etmişti.. High Forest'lı Alois ve Athkatla'lı Yarı-elf Ryle den  bahsettim..
 Bu yolu bize açan kim bir düşün istersen..
 Athkatla'nın tehtid altında olduğunu ilk haber veren Athkatla'nın en uzun binası olan Gül Kubbe'ydi..
Bu da Lathander'in inananları tarafından şehre yayıldı..
Bu sayede önce seni sonra Ryle'yi buldum.. Ve nihayetinde bizi bir araya getiren yine onun kadim bilgisi oldu..
 Bunu iyi kavramalısınız..

Aksi takdirde hala etrafta ne olduğunu bilmeyen insanlardan olmanız işten bile değildi..

[Ryle]

Ryle, düşüncelerinden kurtulmak için saçlarını savuşturdu. Rivol'un Lathander'e nasıl bu kadar bağlı olduğunu çok merak ediyordu. Gözlerini yerden yavaşça Rivol'un gözlerine doğru çevirirken,
"Seni bu inanca bağlayan şey nedir Rivol? Gerçekten çok merak ediyorum." dedi.
Uzunca Rivol'un gözlerine baktı. Cevabını önce gözlerinden sonra sözlerinden almak istiyordu.

[ZengalDarkskull]

  Lathander sunağı günün ilk ışıkları ile ısınmaya başlar. Kubbenin en üstünden bir kapakçık açılır.. Bu, özenle yapılmış ve mimari bir harika olan Gül rengi al kapakçıktır..

O sırada halktan inananlarımız da farklı bir bölümden olanlara eşlik eder.. Herkes; dışarıdan görenin, onları ruhunu teslim eden ölen insanlar sanacağı kadar soyuttur, mutludur.

 İç aleminde uzayan bir yolu yürür herkes.. Yolun kimi yerlerinde sonbaharda dökülmüş yapaklar vardır, Onları süpürür insanlar.. Bazen uzaklardan tanıdık bir koku eser sevdiklerine ait, kuzeyin kalbinden soğuk ve üzüntü taşırlar bize gelenler, şevkatle kucaklaşmasak da o sertlikte çok yoğun bir muhabbet vardır.. Kırgınlıklarını ve hızla çarpan kalplerini getirir insanlar buraya.. Olanları taşır insanlar buraya.. Hayallerini, aşklarını, umutlarını, varlıklarını ve yokluklarını sırtlanırlar gelirken.. Hepsinin de yüklerini omuzlanırız biz.. Onları hafiflemiş uğurlarız Gül Rengi sunağımızdan.. Bu bizim için yaşama sebebi, bu yüzümüzde yayılan en samami tebessüm olur..

 Gökyüzünden içeri inen bu kutsal saydığımız sıcaklık  tüm Lathander inananlarının görsel zevkidir.. Pek çoğu ışığın içinde inanılmaz sahneler gördüklerini söylerler.. Bazıları mutluluğu, kimileri de sayısız danter hissettiğini söyler..

 Şehrin güneşle buluşan ilk yeri orasıdır ve aydınlık güzellik, sunağa işlenmiş saf pirinç plakayla çarpışmasıyla parıldayarak etrafa ışık patlamaları yayar..
Çapraz ışık bulutları arasından akan Lathander ilahileri tüm salonda inler ve bunu tapınakta yetişen her genç Işık Rahibi ve Işığın Şövalyesi duyar, özümser, hisseder..

Işık tüm kadim salona yayılıp, ilahiler yeri göğü inleten inananları kendinden geçirdiği anda, bu inancın nasıl bir tutku olduğunu hissederiz..
 Doğada yer alan her öğeye ışığın ulaşmasının nasıl gerekli olduğunu hatırlar, günebakan çiçeklerini sık sık aklımıza getirir, zorlu günleri atlatabilmenin verdiği dinginliği sunakta ruhumuza dolan enerji ile yaptığımızı iyi biliriz..

 Sunak etrafında yuvarlak ören Işığın Asil Şövalyeleri diğerleri (sizler) dışarıda yaşamaya, eğlenmeye ve ticarete devam ederken huşu içinde hepiniz adına sabahı meydana getiren "SABAHIN LORDU LATHANDER'E"  dualar eder, yeni şafak için diz çökeriz.. Biz Şövalyeler zırhlarımızı inançla kuşanır, silahlarımızı belimize hışımla asarız, miğferlerimizin içi ürkütücü bir çığ gibi soğuk, kalplerimiz ise anne kucağı kadar şevkatli ve sıcacıktır..

 Tapınakta bedensel dille reverans yaparak baş rahiplerimizi selamlar, huzurlarından bize öğrettikleri kutsal öğütlerle ayrılır sizin aranıza karışırız biz..

RİVOL DROGAR

[Ryle]

Bu heryönden muhteşem olan konuşmanın ardından Ryle, ufak bir süre sessizliğe gömülmüştü. Sessizliği, şaşkınlığındandı. Kimdi bu adam bir savaşçı mı? Hayır. Bir ozan mı? Hayır. Bir ruhban mı? Hayır. Onun yanındayken huzur buluyor, hüzünleri yok ediyordu. Rivol'de Ryle'yi çeken birşeyler vardı. Yoksa Ryle Shield meet gibi dört senedir beklediği eğlenceye niye ara versin? Uzun uzun içine çektiği soğuk nefesini burnundan verdikten sonra,
"Suskunluğumu bağışla şovalye. Elf atalarımın sözlerini duyar gibiyim ses tonunda. Sanki yüzyıllarca yaşamış birinin tecrübesiyle yıllarca üzerinde uğraştığı bir yazıymış gibi ezbere okudun. Saygı duyulası bir insansın. Tanıştığımızdan ötürü çok memnunum. Tanrın hep yanında olsun dostum..." dedi.
Son sözlerinde buruk bir acı vardı sanki. Rivol'e duyduğu güven son derece artmıştı.Ryle, Rivol'un ne gözlerinde, ne de sözlerinde  hiç yalan göremiyordu. İnançsızlığını sorguladı kendi kendine.
"Bir günün gecesinde seninle sabaha kadar sohbet etmek isterim. Ve tabiiki Alois'le de. Sen iyi bir dostsun." dedi ve hiç sönmemekte olan piposundan ufak bir nefes alırken, elindeki kadehin kıvrımlarına takıldı...

[ZengalDarkskull]

- Evet.. dedi sessizce..
 Ruh, ancak soyut düzlemin ilahi bir boyutunda, bazense somut düzlemin soyut bir tabakasında rahat edebilir..
 Bu sebepten bedensel tatminatın tutarları ruha ayrılan zamanı ve koşulları aşmayacak kadar azami olmalıdır Ryle..

(Bir dakika kadar Ryle'nin elinde çevirdiği kadehten yansıyan ışıkları anlamlandırmaya çalışan Rivol bir kaç dakika da olanları kendi düşündü..
 Yaşananları yeniden bir özet geçti ve akıttığı onca kan iyilik yolunda bile sarf edilmiş olsa yaratılışı gereği midesini kaldırdı.. Düşüncelerine hükmetti, Sembia'nın uzun çayırlıklarına vuran akşam güneşinin eşsiz deniz turkuazını ortaya çıkarırdı.. Şu senede Sembia'da Drogar hanesi ne kadar da şenlikli ve muhteşem bir hayat sunardı yaşayanlarına.. )

Copper Coronet'e bu gelişinde yarı-elf  Rivol'den bazı şeyler öğrenmiş olmalıydı, görevin önemi ve uhreviyatı konusunda Rivol'ün sadece anlatırkenki ifadeleri yeterliydi.. Tasvirlerine başka hiçbirşeyi anlatırken katmadığı kadar renk ve beden dili katması, vücudunun beyniyle senkronize bir şekilde anlatım yaptığını görmüş olamazlardı..

  Hareketler; Beden, ruh, akıl üçlemi içinde olmalıydı, daima tetiktelik ve daima temsiliat var olmalıydı, bundan dolayı yarı-elf'i sıkmayacak kadar ciddiyetle ve merakın verdiği heyecanla güçlü bir sesle sordu Rivol..
 -Yarı-elf arkadaşım.. o halde söyle seni Athkatla'ya ve sokak hayatı seçmene bu kadar bağlayan özel sebep ne idi?
 (Gözleri şimdi duyacaklarından emin bakıyordu ama kulağına farklı bir şey takılabilirdi..)

[Alois]

ALois bu konuşmaları dinliyerek,etrafını kesti ve ortamın  muhabbetini bölerek yarının ne olacağını biliyormusunuz? diyerek arkadaşlarına bakmaya devam etti.
 

[Ryle]

Bu soruyu duyunca yanaklarında hüzünlü bir tebessüm belirdi. Gözlerini kadehten ayırmadan başladı
sözlerine.

?Asil bir aileden gelmiş olmalısın, gerek ifadelerin gerek konuşmaların gerekse hiç bükülmeyen
o sırtın bunun göstergesi olsa gerek. Mutlu, eğitimli ve sevecen bir çocukluk geçirdin sanırım. Belki
 de evinden dışarı adımını gençlik çağlarında attın. Belki de oyun oynamak için en uzağa, evinin bahçesine çıktın. Ben sokağa
hayatta kalmak için çıktım, benim ne oyun oynamaya vaktim vardı, nede eğlenmeye. Ailen birçok şey
öğretmiştir sana. Belki de inandığın kutsal tanrın Lathander?i onlar sayesinde tanımış, benimsemiş ve
kabullenmiş olabilirsin. Bana ne bir tanrı, ne bir adet öğretildi. Ben her şeyi kendim öğrendim. Bana
kimse elini uzatmadı. Ben kendi özgürlüğümü kendim kazandım. Ben bu özgürlüğü sokak hayatı diye
tabir ettiğin yaşamdan öğrendim. Benim fazla alternatifim yoktu. Fazla şansımda. Ben şu ana kadar
ne biliyorsam kendime ve sokaklara borçluyum. Sen nasıl ailenden vazgeçemezsen, bende ailemden
vazgeçemem ve onlardan ayrılamam. Hiç kendini yapayalnız hissettin mi. Hiç sokağın rüzgârını
yorgan yapıp içini geceyle ısıttın mı? Sen hiç Athkatla?yla aynı yatakta yatıp, O?nun saçlarını okşadın
mı? Hiç O?nun gözlerine bakarak sarhoş oldun mu? Ben her gece yaptım bunları. İnsan yaşadığı
koşullar vesilesiyle hayatını nasıl sürdüreceğini belirler. Athkatla sokaklarında çocukken bile herkesin aklında para
vardı. Dostluk parayla ölçülüyordu. Ben böyle olmadığım için yalnız kaldım bu şehirde. Beni Athkatla?yla
sokaklar tanıştırdı. Benim özel bir sebebim yoktu. Hayat beni sokağa taşıdı kardeşim!.? dedi vurgulayarak.
Hüzünlenmişti Ryle, mutluyduda artık para için arkadaşlık yapan insanlardan uzaklaşmış, 'Arkadaş' kelimesinin
anlamını içinde taşımış insanlarla birlikteydi. Ayrılmaya hiç niyeti yoktu...

Ryle...

[ZengalDarkskull]

Hüzünlenmene değecek bir hikaye.. Benim hakkımda bildiklerin gerçekler olsaydı keşke.. ama gerçeklik kelimesinden bir hayli uzaklar..

 Rivol anlatımlarında ehemmiyetli ve doğrudandı.. Hep Ryle'nin gözlerine baktı.

 Anlattıkların bana yeni bir hayatı tanımış olma deneyimini yaşattı. Bunun için sana teşekkür ederim.. Faerun gibi bir kıtada doğup büyümenden dolayı böyle bir hayata sahip oldun, bu ne şartlarda dünyaya geldiğinle alakalı bir durum..
 Drogar?ların içinde ebeveynlerim yok, ben daha henüz ilk on yılımı devirmişken, Aasimar ailem beni yakından tanıdıkları bir aile olan Drogar?lara çok zor şartlarda bırakmışlardı.. Bir de kız kardeşim vardı ve ailem yanına sadece bir kişiyi alabilirdi, o benden daha küçük ve savunmasız bir kız olduğu için kadim Şövalye Utghar?a oğlu Rivol?ü  Drogar ailesine bırakması için Lathander?den bir mesaj geldi.. Utghar, hayatımda gördüğüm en kişilikli adamdır Ryle.. Faerun kıtasında öyle bir insan yaşadığını düşünmüyorum, fedakarlığın kural kitaplarını baştan yazdırtacak davranışlar sergilerdi daha çocukluğumu onunla geçirememişken aklımda bu kadar yüce bir sevgiyle belirmesi olağanüstü bir olay.. Ailem konusunu açmayı sevmem, Aasimar ırkım hakkında daha fazla şey bilmen için yanyana biraz daha ortak değer paylaşmamız gerekiyor.. Çünkü halen geçmişim ve geleceğim hakkında yanlış izlenimlere sahipsin..
 Sembia dedim o her bakımdan farklı bir coğrafyadır fazlasıyla sakin, bazen bir o kadar şiddetle kaynayabilir..

( Bu sırada Rivol sokaktan geçerken onu bir melekmiş gibi gören halktan bazı insanlara başını ve vücudunun yönünü çaprazlamıştı, övgü arka planda kalmaya yüz tutmuş bir iltifattı onun için. Boş da durmuyordu şövalye gözünü Ryle'den çevirmezken bir yandan da gün içinde aldığı yaraları sarıyordu. Onlar ölümsüz değillerdi ama ölüm onun için tanıdık bir hadiseydi..)

 Laf konuştukça uzar ve bende bir Şövalye'den duyman gerekenden fazlasını söyledim. Ancak daha net anlaman için biraz daha konuşalım..
 Sokaklar pekala sana pek çok şey öğretmiş ama yanlış gözlemlediğin bir nokta var, şövalyeler ve din adamları içinde yaşadıkları şartlardan şikayet etmemek üzere yetiştirilmişlerdir. Highmoon'da hayalen hatırladığım, yollarda daha net olan, Drogar surları içinde ise açıkça hatırladığım sıkıntı çektim.. Pencerede her gün hiç gelmeyen ailemin hayali siluetini gördüm.. Zaman geçtikçe, geçmeyen bazı yaralarım varmış bunu anladım.. Güçlü olmak için Utghar?ın bana gösterdiği ama beni yetiştiremediği o yolu seçtim..
 Işık sana biri tarafından öğretilmez, onu sen öğrenir, onu sen bulursun Ryle..
 ?Sadakat?,"İnanç","Arayış" ve bağlılık yeminimiz ruhumuzdan gelir..
 *Selune'nin yolunu açtığı Ruhani toplulukların şövalyelerine öğretilen şey Kılıç, kalkan ve Merhamettir.. Çanlar çalana dek mücadelemizde ısrarcı, bu yolda da çektiğimiz çilelerle sokaklardan fazlasıyla yaşlıyız..
 Umalım yollarımız ayrılmaz, savaş kapıya, korku duvarlara dayansa, cahiliyet ve kara büyü kitaplara yazılsa bile..
Bir arada olmak adına savrulan kılıçlarımız hiç kırılmasın..
 Gördüğüm Sevgi; Senin şişenin dibinde bulduğundan, piponun dumanında soluduğundan, sokaklardaki kadınlardan umduğundan fazla değildir..
 Sevgi ancak senin kalbindedir.. Onu oraya ne kimse koyabilir, onu kimse ne de arttırabilir.. Seven her zaman sen olursun ve değişen sadece nesnelerdir.. Şimdi dinlenmek için aranızdan ayrılıyorum..

 Alois, yolculuğumuz konusundaki endişelerini bana bırak, korkusuzsun buna güven.. Ben hiç endişelenmiyorum.. Neden mi?
Çünkü ölümü yan cebime koydum..  Lathander'in bana verdiği şans ve sizlerin bana verdiğiniz güçle hiçbir şeyden korkmuyorum.. Athkatla'nın bir hayli dışında yabanda ve ölümle burun buruna olacağız..
Yarın kuzeye at süreceğiz. Adalet ve Aydınlık yolumuzu aydınlatsın!
Derken Rivol hiçte endişeli ve asla korkmuş görünmüyordu..

[Alois]

"Alois "Hüzünlenmişti...
Dostları geçmişlerinden bahsedince çok duygulanmıştır.Herkesin kendince sıkıntılarının olduğunu biliyordu fakat bu kadar derin olduğunu tahmin etmemiştir.
Belki ölümü sağ yada sol cebimize koyduk fakat ölüm den ben korkmuyorum.Ölüm benden korksun çünkü ÇOCUKKEN MELTEM RÜZGARI VE LATİN MÜZİÐİ EŞLİÐİNDE BİR HAMAÐIN ÜZERİDE SOÐUK BİR İÇEÇEK İÇMEYİ HAYAL EDERDİM FAKAT MELTEM RÜZGARLARINI HAYAL EDERKEN HAYAT BİZE DEVAMLI FIRTINA GİBİ ESTİ BENDE BÜTÜN HAYALLERİMİ KASIRGAYA FIRTINAYA GORE AYARLADIM...
Bu Fırtına hala devam ediyor...
Çocukluğumu yaşar gibi oldum.Dostlarım siz oldukça bulunduğumuz Toprak Parçası Bizi her ne şekilde olursa olsun savunacak ve bizde bulunduğumuz Toprağı savunacağız.

Saygılarımla ...

[Ryle]

Ne oluyor? Neredeyiz? Niye bu ölüm kaygısı. Niye öldürüyoruz niye ölmemek için uğraşıyoruz. Artık herşey çok şey değişti. Amn'in mutluluğu hep içimde ama beni başka duygular ele geçiriyor. Değiştim. Gerçekten. Öyle bir duruma geldim ki, artık kılıcımı başka birinin etine saplarken gözlerimi bile kapamıyorum. Bazen öyle durumlar oluyor ki. Öldürdüğüm adamların cesetleri parçalayasım bile gelebiliyor. Kendimi kontrol etmeye çalışıyorum. Beynim çok yoruldu artık, dinlenmek istiyorum. Sıkıldım bu kadar savaş yeter. Ben Bakır Taç'ımı istiyorum. Alkol istiyorum, kadın, müzik, neşeli gülen yüzler istiyorum artık. Bir ölüye bakmak değilde şarap içerken, müzik eşliğinde ufka, Amn'in uzun saçlarına bakmak istiyorum. Bir yandan da burası bağlıyor beni kendine. Ömrüm boyunca görmediğim kadar para var burda. Mücevherler, takılar ve çok güzel işlenmiş silahlar. Bunlar beni buraya bağlamaya çalışsada ben sevgilimin saçlarını okşamak, geceleri gözlerinde ışık bulmak istiyorum. Off... Kafamı toplamam lazım. Önümüzdeki kapının ardında bir ölüm mü yoksa bir zafer daha mı geliyor ? Zafer kime geliyor! Kulaklarım hala ağrıyor. Çınlama beni sağar etti sandım bi an. Dur Rivol. Artık seslenme bana. Dinlenmek istiyorum. Bunu ne kadar desemde duymuyor beni... Hadi kalk Ryle. Hadi...

[Meldor]

Havadaki ölüm kokusunu nerede olsa tanır Tamura. Kaldıki, şu anda bulunduğu yer iyilikten çok uzak insanların bulunduğu bir yer. Mağara girişi ile şu anda bulunduğu yere gelene kadar bir çok ölüm meydana geldi. Bir çok can alındı daha da alınacak gibiydi. Tek korkusu iyiliğe zarar gelecek olan Tamura' nın, şimdi bir korkusu daha vardı. Canını borçlu olduğu yoldaşlarına, sunağın olduğu salonda bir zarar gelmesiydi. Bunun önüne geçmek için elinden geleni yapacaktı elbette ancak içerideki o kırmızı cübbeli adam onu düşündürüyordu. Tamura' nın emin olduğu tek şey, gerekirse yoldaşları için canını bile feda edecek olmasıydı. Onlar olmasaydı, eğer gelip onu o adilerin ellerinden kurtarmasalardı, Tamura zaten ölecekti. Hayatının kurtulmasına değecek bir şey yapmalıydı ama ne?

[Meldor]

Ryle?

[Ryle]

Dönüp bir baktı Tamura'ya, Ryle. "Efendim yeni dost ?" dedi hafif hüzünlü bir tebessümle...

[Meldor]

İçeri girdiğimizde nelerin olacağını tahmin ediyorsun heralde, değil mi? Aklından neler geçiyor?

[Ryle]

Acaba Ryle'nin aklındakileri dinleyecek kadar zamanı varmıydı Tamura'nın. Bir iç çekerek sözlerine söyle başladı, " Büyük bir ihtimalle içeri girdiğimizde olacaklar konusunda senle aynı fikirdeyizdir. Ama şuan benim aklımdan başka şeyler geçiyor. Mesela huzur, Bakır Taç hanında piizlenmek. Bunların yanında birde savaş ve ölüm. Yaralarım var Tamura. Belki kötümser düşünüyor diyebilirsin ama ben buradan sağ çıkacağımı pek düşünmüyorum. Ölüm telaşı beni ele geçiremese de beynimi meşgul ediyor. Dilerim ki hepimiz sağlam dönelim şu lanet olası mağaradan. İyi bir dostluğa adım atacakken kaybetmek, herkes için kötü bir durum...  "dedi. Sözü cok uzattığının farkındaydı. Ama öyle bir dertleşmek istiyordu ki. Sözleri bitmesin, o kapı hiç açılmasın istiyordu. Birkaç saniye duraksadıkdan sonra sürmeli gözlerini Tamura'ya doğru çevirerek,  "Ya sen silah ustası, sen daha iyi anlarsın bu konuları. Sen neler düşünüyorsun?"

[Meldor]

kendisine silah ustası denilmesi ilk defa umurunda değildi Tamura'nın. O sadece dostlarını düşünüyordu ve sözüne şöyle devam etti; " dostum, sen gördüğüm en cesur adamlardan birisin. seni tanıdığım için gerçekten kendimi çok şanslı hissediyorum. Yaraların seni baya zorlayacak ancak hasretini çektiğin şeylere ulaşmak için dayanmalısın. Bu konuda elimden gelenin en iyisini yapacağım. Seni ve diğer dostlarımı canım pahasına koruyacağım."

[Ryle]

Sözlerindeki dürüstlük Ryle'ye güven vermeyi başarmıştı. "Teşekkür ederim. Sende öylesin. Bundan hiç şüphem yok Tamura. Orada herkes herkesi canı pahasına korumak zorunda kalacak. Öyle olmazsa umudumuz olur mu? Buradan çıkınca seninle ufka karşı oturup. Bakır Taç'ın tatsız içkilerinden ısmarlayacağım. Sözüm olsun unutturma " diyerek kendine ve belkide Tamura'ya neşe, moral vermeye çalışmıştı... Buna çok ihtiyaçları vardı.

[Meldor]

"ee içki konusunu daha sonra detaylıca konuşuruz." dedi Tamura. Sonra," Bakır Taç neresi?" diye sordu.