Salonda Bir Gece

[Kharnos]

Han salonunda başlamış olan ve ilk gelişinde talihsizce içine düşmüş olduğu salon kavgasında bir anlığına gözden kaybettiğimiz dostumuz Mirkhan, sağ salim aramıza dönmüştür. Han tayfası olarak bugün kadehlerimizi onun şerefine kaldıracağız ve bütün fıçıları bitirene kadar içip kol kola şarkılar söyleyeceğiz. Bugün bütün içkiler müessesemizdendir!

Mirkhan, tekrar hoş geldin! En güzel yemekler ve bir şişe kırmızı Anglana masanda seni bekliyor. Sana eski ama rahat bir koltuk da ayarladım. İskeleye inen caddeye bakan pencerenin tam kenarında. Haydi, rahatına bak!

[Vetrinus]

Ilık bir akşamdı, handan kısa bir süreliğine ayrılmıştım. Uzun zamandır gürültü patırtı olmuyordu handa. İçim rahattı. Sahilde yürüyüş yaparken bir şahin kondu omzuma. Kadim dostum Kharnos'tan bir mesaj getirmişti bana: Geçmiş yıllarda kısa bir yolculuk sırasında tanışmış olduğum usta maceracı Mirkhan'ın hanımızı şereflendireceğini haber veriyordu Kharnos.
Hemen işlerimi halledip hana doğru yola koyuldum, uzun zaman olmuştu Mirkhan'ı görmeyeli, konuşacağımız çok şey vardı. Fakat hanın kapısına geldiğimde, kapıyı tutan yabancılar hana kimseyi almıyordu. O sırada onlarla mücadele etmekte olan arkadaşlarıma katıldım hemen.
Hanı geri aldık, esrarengiz yabancıları defetmeyi başardık. Ama artık çok daha dikkatli olmalıyız. Her an benzer bir baskını gerçekleştirebilirler.
Biz bunları düşünüp tartışırken, handan içeriye  Mirkhan girdi. Şimdi her şeyi bir kenara bırakıp kadehimi usta yoldaşa kaldırmak istiyorum, tüm dostlar adına; hanımıza şeref verdin Mirkhan! 

[Kharnos]

O içeri girdiğinde, fısıltılar ve gülüşmeler aniden kesildi. Öyle bir korkuydu ki boğazlara düğümlenen; han kapısına bakakalanlar, yanlarındaki arkadaşlarını dürtmeyi bile göze alamadılar. Eğer salona giren şey ölüm olsaydı, tayfa ancak bu kadar sinebilirdi.

"Calahan Redsky..." diyebildi Rom sessizce, bir gözüyle duvardaki parşömeni yoklayarak.

O sırada, içeriye ikinci bir kişi daha girmesin diye dua ediyordu.

[Kharnos]

Kharnos, içeriye giren keskin gözlü, soluk tenli dostunu başıyla selamlayarak lafa girdi:

"Zulkhir... Kara püsküllere sarınmış birileri dün gece seni sordu. Onları geri gönderdim."

[ZulkhiR]

''Kadim dostum Kharnos... Sen onları gönderdin, lâkin onlar gitmemişlerdir. Beni bulana kadar da vazgeçmeyecekler.''

[Kharnos]

Bu adamlar kim oluyordu da, Kara Miğfer Hanı'nı sarmalayan sokaklarda böyle rahatça soruşturma yapabiliyorlardı?

"Merak etme dostum. Bu sokaklar sahipsiz değil."

[ZulkhiR]

"O sebepten buradayım. Beni yakalasalar bile, beni onların eline bırakmayacak dostlara sahibim."

[Aramil]

Elf yine düşünceler içerisinde oturmuş, camdan dışarıyı seyrediyordu. Her zamanki gibi hanın bulunduğu sokak akşam olduğu için oldukça ıssızdı. Gerçi gündüz vakti de çok kalabalık olmazdı bu sokak. Aramil uzun yıllardır bu şehirde yaşıyordu ve gerçek şu ki Kara Miğfer ile ilgili şehirde dedikodu asla bitmezdi. Bazıları gülünç hikayeler olsa da bazıları malesef gerçekti. Anroth da yaşayan aileler bile, çocuklarını bu sokaktan uzak durmaları için uyarırlardı. Çünkü bu şehre gelen ne kadar karanlık, ne kadar sorunlu ve ne kadar problemli kişi varsa Kara Miğfer'e uğrardı.

"İşte yine onlardan biri" diyerek doğruldu elf, hana doğru yürüyen kişiyi görünce.

Cama yaklaştı ve dikkatlice süzdü bu ziyaretçiyi. Sonra yüzünde bir gülümseme belirdi. Nadir de olsa, eski dostları ve yoldaşları da uğrardı Aramil'in. Gerçi onlar da beraberlerinde sorun ve problemlerle gelirlerdi ama olsun. Hiç bir şey yalnızlıktan daha kötü olamazdı.

Hızlıca aşağı indi ve selamladı arkadaşını.

"Ooo kimleri görüyorum! Zulkhir, Kara Miğfer'e hoş geldin dostum."

[ZulkhiR]

''Hoş bulduk sevgili dostum. Aramil, buraya gelmemle beraber belalar da gelecektir. Yardımına ihtiyacım var.''

[Kharnos]

Setia'nın parçalı bulutlu bir akşamüstü. Gün azalıyor, eski limana bakan ufuklarda kızıl ve mor birikiyordu. Şu saatlerde Tepe'ye doğru giden eski sokaklara vururdu bu renkler. Gölgeler şehri devralmadan önce son bir bakılası manzara. Birazdan oyunlar biter, müzik de susardı. Mahallede cıvıltıdan eser kalmazdı. Çocuklar evlerine döner, şehrin damarlarında akan onca insan da kim bilir nereye giderdi.

[Kharnos]

Dış kapı açıldı. Boylu poslu genç bir adam aydınlıktan içeriye adım attı. Sert tabanlı deri çizmeleri, yeşil bir pelerini, gece mavisi giysileri vardı.

"Dranoreivellius" dedi han tezgahının ardında bir işle meşgul gibi görünen yaşlı adam. "Sonunda gelebildin."