Karanlığı tam ortasından deliyorum;
Şiddeti nefes aldıkça artan oyuncağımla.
Kusmak kadar kuvvetli kaybolmak istiyorum.
Olmaz biliyorum,
Gönlümde o kadar tortu,
Onca yorgunluğumla.
Bir daha deliyorum; düş s/atıyorum uykularıma,
Durduramıyorum yalnızlığı,
Saldırıp duruyor rüyalarıma.
Karanlığın tam ortasından geçiyorum;
Keşkesi zamanla çoğalan pişmanlıklarımla,
Yaşamak kadar kuvvetli savrulmak istiyorum.
Olmaz bilmiyorsun,
İçimde o kadar ceset,
Onca tabutla.
Bir daha geçiyorum; gül topluyorum sabahlarına,
Dolduruyorum avuçlarımı,
Uçuşup konuyorlar saçlarına.
Karanlığı üstüme örtüyorum;
Şiddeti gömüldükçe artan kürek kürek g/öz y/aşıyla.
"Olmak" kadar anlamsız dualar savuşturuyorum,
Olmaz bilmiyorlar,
Dilimde o kadar küfür,
Onca günahla.
Duvarları ıslak çamurdan
Tek g/öz odamda doğrulup,
Başlıyorum kertenkeleyle konuşmaya.
O karıncayla kavgada,
Paylaşamıyorlar g/özlerimi.
Ben korkuyorum kaybetmekten
İçinde ellerini s/akladığım kalbimi.
Yağmurlar d/oluyor avuçlarımda,
Y/ürüyorlar yukarıda insanlar.
Ellerim d/üşüyor yalnızlıktan aşağıda,
Kertenkele uykuda,
Karınca t/aşıyor parmaklarımı.
Karanlığın tam ortasında s/oluyorum...
30.08- 19.09 2011 Fındıklı-Üsküdar
